تقدیم به او که پیشم نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد
دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به مهمانی گلهای باغ می آورد
گیسوان بلندش را به باد می دهد دست های سپیدش را به آب می بخشد
شعر های خوشی چون پرنده ها می خواند
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
عاشقانه،
جملات زیبا،
شعرهای عاشقانه،
دوبیتیهای عاشقانه،
،
|