ه رقصبه به چه نشستنی

چه بر خاستنی

دیدنت دشوار است---

من که به معجزه عشق ایمان دارم-

میکشم آخرین دانه کبریتم 

را---هر چه بادا باد...

ای رفته به قهر, وعده های تو چه شد

مهر تو کجا رفت و وفای تو جه شد

این تیرگی آخر ز کجا روی آورد 

ای آیی

نه رخسار صفای تو چه شد

در تاب و تب و عذاب ماندیم همه

این ساعت زنگ خورده هم زنگ نزد

عشق آمد و رفت و خواب ماندیم همه

تابوت برای من سفارش بدهید

باید بروم گور خودم را بکنم

لطفآ دو سه سط

ر مرگ را کش بدهید

ای روی تو آرزوی دیرینه‌ی ما

جز مهر تو نیست در دل و سینه‌ی ما

از صیقل آدمی زداییم درون

تا عکس رخت فتد در آیینه‌ی ما 

بود غم در دلم بسیار بسیار

نمی پرسی که چونی ای دل افگار

اگر پرسی برایت می شمارم

غم دل را چو نی با ناله زار 

تا شمع تو افروخت پروانه شدم

با صبر ز دیدن تو بیگانه شدم

در روی تو بیقرار شده مردم چشم

یعنی که پری دیدم و دیوانه شدم
 

تو از دشت وفا یاد مرا گیر

سراغ داغ فریاد مرا گیر

قدم نه در کویر دیدگانم

ازین نامردمان داد مرا گیر

کنار چشمه ای بودیم در خواب

تو بـا جامی ربـودی ماه از آب

چو نوشیدیم از آن جـام گـــوارا

تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب

میان عاشقان یکباره خیزم

و با فریاد و سوز و آه و ناله

بگویم دوستت دارم عزیزم 

خورشید رخا، ز بنده تحویل مکن

این وصل مرا به هجر تبدیل مکن

خواهی که جدا شوی ز من بی‌سببی؟

خود دهر جدا کند، تو تعجیل مکن

شبی غم با دل من گفتگو کرد  

مرا با چشم هایت روبرو کرد 

دلم می گفت هرگز عاشقت نیست 

ولی دست دلم را گریه رو کرد

شخصی بد ما به خلق میگفت  

ما ناخن او نمیخراشیم  

ما خوبی او به خلق گوییم  

تا هردو دروغ گفته باشیم 

 با او بگو حکایت شب زنده داریم 

 با او بگو چه میکشم از درد اشتیاق  

  شاید وفا کند بشتابد به یاریم

     فانوس به دست کوچه دیدار است 

    آنگونه تو را در انتظارم که اگر 

    این چشم بخوابد آن یکی بیدار است  

نگو بار گران بودیم و رفتیم 

نگو نامهربان بودیم و رفتیم 

نگو اینها دلیل محکمی نیست 

بگو با دیگران بودیم و رفتیم

تو از باغ نرگس فریبا تری 

 ز لبخند خورشید زیباتری 

تو آن شعر نابی که حافظ سرود 

 ولی از غزل هم تو گویاتری 

دانی که به دیدار تو چونم تشنه

هر لحظه که بینمت فزونم تشنه

من تشنه ی آن دو چشم مخمور توام

عالم همه زین سبب به خونم تشنه

«حافظ

زاهدی پرسید از فرزند خویش  

هیچ میدانی مسلمانی به چیست 

صدق و بی آزاری و خدمت به خلق 

هم عبادت هم کلید زندگیست 

گفت زین معیار اندر شهر ما  

یک مسلمان هست آن هم ارمنیست

 به غم کسی اسیرم که زمن خبر ندارد 

عجب از محبت من که در او اثر ندارد 

غلط است هر که گوید که به دل رهست دل را 

دل من زغصه خون شد ،دل او خبر ندارد 

روزگاریست در این کوچه گرفتار توام 

 با خبر باش که در حسرت دیدار تو ام 

 گفته بودی که طبیب دل هر بیماری 

پس طبیب دل من باش که بیمار تو ام

عشق درگیر غروب را درد است                              باز هم طلوع ماه را عشق است

ای از خانه ز خم و گریه                                       غربت بغض گشا را عشق است

ای از آب و هوای بی عشق                                      بادبان ناخدا را عشق است

اهل بی مرز ترین دریا باش                                     اهل همه جا را عشق است

از غزل باختگان می ترسم                                      شعر های بی هوا را عشق است

ای قشنگ ترین سازها و آواز ها                               روزهای بی عزا را عشق است

را عبادت نمی کنم.

استاد به انتهای کلاس رفت و به ان دانشجو گفت : ایا مرا می بینی؟

دانشجو پاسخ داد : نه استاد ! وقتی پشت من به شما باشد مسلما شما را نمی بینم.

استاد کنار او رفت و نگاهی به او کرد و گفت : تا وقتی به خدا پشت کرده باشی

او را نخواهی دید !

خدایا ...

با همه ی فاصله‌ای که از تو گرفته‌ایم ...

هنوز هم ، چقدر به ما نزدیکی ...

ولی چقدر مثل بادبادکی

نخ تو ،توی دست های من

ولی همیشه بی اجازه میروی

سراغ ابرهای پشمکی....سراغ آفتاب تازه میروی

تو هم کلاسی پرنده ای

تو هم اتاقی ستاره ای

ورق ورق،سبک،جدا

شبیه یک کتاب پاره پاره ای

تو شکل قاصدک

تو شکل باد

تو شکل رفتنی

و راستش کمی شبیه من....شبیه این دل منی

تو با پرنده ها

تو با تمام بال های در به در

چه زود جفت و جور میشوی

تو بی هوا

تو بی خبر

تو دورِ دورِ دور میشوی

آهای زیباعزیز!

بیا چقدر دیر کرده ای

بیا،بیا فقط بگو

کجای آسمان

دوباره گیر کرده ای!

 این بار دیگر ماهی بود که از تنهایی قلاب را رها نمیکرد...!!!

عشق یعنی انتظار و انتظار
                                عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
 
            عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
                                عشق یعنی سجده‌ها با چشم تر
 
            عشق یعنی دیده بر در دوختن
                                عشق یعنی از فراقش سوختن
 
            عشق یعنی سر به در آویختن
                                عشق یعنی اشک حسرت ریختن
 
            عشق یعنی لحظه‌های ناب ناب
                                عشق یعنی لحظه‌های التهاب
 
            عشق یعنی بنده فرمان شدن
                                عشق یعنی تا ابد رسوا شدن
 
            عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
                                عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
 
            عشق یعنی یک تیمم یک نماز
                                عشق یعنی عالمی راز و نیاز
 
            عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
                                عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه
 
            عشق یعنی سوختن یا ساختن
                                عشق یعنی زندگی را باختن
 
            عشق یعنی همچو من شیدا شدن
                                عشق یعنی قطره و دریا شدن
 
            عشق یعنی پیش محبوبت بمیر
                                عشق یعنی از رضایش عمر گیر
 
            عشق یعنی زندگی را بندگی
                                عشق یعنی بندگی آزادگی

دوستت دارم

صدایش میکنم اما نباشد ره به گوش او صدایم

گناه من چه بود آخر که هجر و درویش گشته سزایم

اگه سوغات عشق او فقط حیرانی و آشفتگی باشد

مکن هرگز خداوندا از این حیرانی شیرین جدایم

چه شبهایی که نالیدم ز هجران و به درگاهش دعا کردم

نمیدانم  چرا  او  هم  ندارد  پاسخی  بهر  دعایم

من ارچه بیقرار هستم ولیکن خوب میدانم

در این وادی حیرانی فقط مستی شود جانا دوایم

اگر دیروز سر دادم من آواز خوشی امروز

به غیر از آه سوزانم کسی نشنیده است دیگر نوایم

تو گفتی نسترن او را ز جان و دل زنم فریاد

صدایش  میکنم  اما  نیابد  ره به  گوش  او  صدایم

بهترین درسها را در زمان سختی آموختم

              ودانستم صبور بودن یک نوع ایمان است....

و خویشتن داری یک نوع عبادت......

          فهمیدم ناکامی به معنی تأخیر است

                                                           نه شکست…….

          و خندیدن یک نیایش است……….

      زندگیتان در سختی و راحتی سرشار از امید باد !

سرد خواهد شد روزهایت بی آغوشِ من ...

وقتی که سردت شد ،

بر تن کن

دروغ هایی را که می بافتی ...

نهال ضعیف امروز،با نیروی عشق
تنومندترین درخت فرداست
اما به راستی چه کسی میداند
زندگی و سرنوشت،دست در دست هم
در این بازی غریب
کجا میکشانندمان

وقتی یه مرد از پشت بغل میکنه

زنو معنیش واسه زن خیلی بیشتر از یه آغوشه

وقتی زن، مردو پشتش لمس میکنه حس میکنه

که یه حامی داره که عین کوه پشتشه

و احساس امنیت و آرامش میکنه

قدرت مرد رو حس میکنه

و افتخارمیکنه به مردش